Inlog cursisten

Van frustratie naar passie

Het belang van een ontspannen sfeer

Het is maandagavond en ik verheug me op de trainingssessie die ik ga geven. Het is een beginnersgroep en dit is hun tweede les. Al tijdens de eerste sessie heerste er een leuke dynamiek in deze groep. De kunst is ze vanaf het eerste moment de boodschap mee te geven dat het juist de bedoeling is om fouten te maken. Dat ze komen om iets te leren waar ze direct mee aan de slag kunnen gaan. Liever een kromme zin met een verkeerde intonatie dan helemaal niets! Wanneer je mensen over de drempel wilt krijgen, is een ontspannen sfeer essentieel. Als trainer zorg ik er dan ook voor dat ik me te allen tijde ontspan voordat ik aan de trainingssessie begin. Voor je het weet, neemt de hele groep jouw gevoel van stress of spanning over, of een ander negatief gevoel dat eventueel heerst bij iemand in de groep. Ik weet inmiddels uit ervaring dat de sterkste emotie overheerst.

Moeilijke taal

Zo komt het weleens voor dat cursisten hun sores van de werkdag meenemen naar de trainingssessie of het soms echt zien als een moment waarop ze even hun hart kunnen luchten over alle ergerlijke en of ellendige gebeurtenissen op hun werk. Ze voegen daar dan met regelmaat aan toe dat de Nederlandse taal gewoon ook veel te moeilijk is en dat ik me eigenlijk vereerd moet voelen dat zij de moeite nemen om na zo’n zware werkdag ook nog eens op te komen dagen voor de cursus Nederlands. Uiteraard verwoorden ze het een beetje anders, maar dat is min of meer waar het op neerkomt. Hoewel ik daar alle begrip voor heb en mijn luisterend oor altijd welwillend is, zorg ik er over het algemeen voor dat ik ze snel in een andere (meer gemotiveerde) stemming krijg.

Italiaans drama

De Italianen zijn meestal mijn favoriete cursisten op dat gebied. Ze zijn de koningen van de klaagzang of eigenlijk is drama of tragedie een geschiktere bewoording. Tenminste, zo kijken wij Nederlanders ertegen aan, want ik besef dat Italianen een heel andere definitie van drama hebben. Ook in de groep van vanavond zit een Italiaan, Claudio, die tijdens de eerste sessie bij het uitspreken van het woord: ‘goedemorgen’ (goeiemorgen) al (druk gebarend) riep: ok, this language is impossible, I will never learn! This is just too hard.

Per definitie gecompliceerd

In zo´n geval geef ik hem onmiddellijk gelijk en zeg ik dat het geheel terecht is dat hij er zo over denkt. Dat vat ik dan samen in een zin als deze: “Correct, Nederlands is absoluut per definitie heel gecompliceerd!” Indien mogelijk schrijf ik de zin op het bord, zodat hij de (vier!) overeenkomsten met zijn eigen taal nog gemakkelijker kan waarnemen. Hoewel hij nooit zal toegeven dat er overeenkomsten zijn of dat het best mogelijk is Nederlands te leren, is hij er nu inwendig wel van doordrongen en dat werkt op een of andere manier altijd stimulerend.

Vraagwoorden

Vandaag leren ze vraagwoorden als: wie, wat, waar, wanneer, hoe, etc toe te passen. Na een luisteroefening en het lezen van een korte tekst met voorbeelden van vragen en antwoorden, geef ik de opdracht om zelf vragen te formuleren. Wanneer ze geen inspiratie hebben, deel ik kaartjes uit met werkwoorden en afbeeldingen van objecten. Ze zijn snel vanavond, althans de meesten. Terwijl ik even rondloop om ieders vraag te checken, zie ik Claudio nog verwoed in het woordenboek zoeken en een relatief lange zin op papier zetten.

Italiaanse passie

Ik ga het rondje af en de meesten komen met geijkte vragen als: waar woon je, wat zijn je hobby’s, waar werk je? Claudio, daarentegen, vraagt (met onvervalste Italiaanse passie in zijn stem): wat is de sleutel naar jouw hart? Als nuchtere Nederlandse antwoord ik achteloos: je autosleutel? Claudio lacht tevreden en zegt: “Yes, it was correct, you understood my very first Dutch pick up line!” (Ja, het was correct, je begreep mijn allereerste Nederlandse openingszin)!

Meer weten over de Italiaanse cultuur? Akteos biedt uitkomst!


My LPOnline